حمله به ایران خطرناک است
برای اینکه ایران رابهتربشناسیم،باید بدانیم چه کشوربزرگی است! ایران با 1684000 کیلومترمربع،هفدهمین کشوربزرگ جهان است که مساحت آن بیشتراز مجموع مساحت کشورهای فرانسه، آلمان،هلند، بلژیک، اسپانیا وپرتغال است.ازنظرجمعیت نیز ایران بابیش از80 میلیون نفرجمعیت،شانزدهمین کشورپرجمعیت جهان محسوب می شود. این کشور،ازفرانسه یاانگلیس پرجمعیت تراست. ازاین اطلاعات مهمتر، موقعیت توپوگرافیک ایران است.این کشورکوهستانی،توسط رشته کوههای بلند محاصره شده است.مهمترین این رشته کوهها، زاگرس ازجنوب غرب به شمال غرب امتداد یافته است.این رشته کوه که حدود1500 کیلومترطول دارد وبه رشته کوههای قفقازمی پیوندد،همچون مانعی طبیعی درمرزباترکیه وعراق عمل می کند.آنسوی زاگرس، جلگه ی پهناور بین النهرین گسترده است ودرجنوب زاگرس نیززمینهای پست وباتلاقی خوزستان قراردارد که همچون مانعی طبیعی برسرراه هرمهاجم قرارمی گیرد. درشمال ایران،رشته کوه البرز قراردارد که زاگرس را به رشته کوههای افغانستان وازآنجابه رشته کوه هندوکش متصل می نماید.ایران درجنوب،بالغ بر 1500 کیلومتر ساحل باخلیج فارس ودریای عمان دارد. درمرکز ایران نیزدوفلات کویری وجوددارد:دشت کویر که ازقم تامرزافغانستان امتدادمی یابد ودشت لوت که تابلوچستان ادامه دارد.بخش اعظم جمعیت ایران درمناطق کوهستانی متمرکزشده است زیرااکثرزمینهای پست ایران غیرقابل ست می باشد.درواقع حدود 70 میلیون نفرازجمعیت ایران راباید کوه نشین نامید.حتی تهران که بزرگترین شهرایران است بردامنه ی کوههای سربفلک کشیده بناشده است.ایران کشوری است که شبه قاره ی هند رابه دریای مدیترانه متصل می کند وبدلیل وسعت زیادش به آسانی قابل فتح نیست.
ایران دارای سومین ذخائربزرگ نفتی دنیا می باشد وچهارمین تولیدکننده ی بزرگ نفت جهان محسوب می شود.بنابراین می توان تصورکرد که این کشورباید مردمی ثروتمند ومرفه داشته باشد. درحالیکه چنین نیست.ایران بیست وهشتمین اقتصادبزرگ دنیاراداراست اما ازنظرتولید ناخالص داخلی،دررده ی هفتادویکم جهان ودرردیف کشورهائی چون بلاروس وپاناما قرارمی گیرد.بخشی ازاین عقب ماندگی به علت فسادگسترده وتهای نابخردانه ای است که دهه هاست براین سرزمین حاکم می باشد.بنابراین ایران همچون دژی است که از سه طرف توسط کوه محاصره شده وازطرف چهارم نیزبه اقیانوس راه دارد.لذا، فتح این کشوربه آسانی میسّرنیست.ایران درهزاره ی اخیرفقط یکبارتوسط مغول ها وقبل ازآن نیز توسط اعراب فتح شده است.امپراتوری عثمانی نیزمناطقی رادرجوار زاگرس به تصرف خوددرآورد امانتوانست به مناطق مرکزی ایران دست پیداکند.مردمان جنگجوی کوهستان نشین ایران،همیشه دربرابرمهاجمین ایستادگی کرده اند. کوهستانهای سربفلک کشیده ی ایران، نه تنها همیشه سرزمین پارس راازتهاجم بیگانگان مصون نگهداشته، بلکه فرهنگ ایرانی رانیزدست نخورده باقی گذاشته است.ایران موطن گروههای ملی وقومی متنوعی است که خصوصیات خویش راهمچنان حفظ کرده اند واین ویژگی همه ی مناطق کوهستانی دنیامی باشد. ترکیب قومی ایران موجب گردیده که قدرتهای خارجی برروی تنوع قومی آن حساب بازکنند.بی دلیل نیست که فارس ها، به مثابه ی بزرگترین گروه قومی کشور، زمام دولت رادردست دارند،پیوسته استراتژی خودرابرحفظ وحدت ملی کشور ومبارزه با جدائی طلبی قرارداده اند.استدلال ناسیونالیستهای فارس این است که نخست باید ظرف راحفظ کرد تابعد بتوان به محتوای ظرف پرداخت.اما این استراتژی، که درمقاطعی لباس شووینیسم خلق بزرگ به خود پوشیده،با سرکوب خونین اقوام دیگر ونادیده گرفتن حقوق آنهاهمراه گردیده است.
بنابراین اهداف ژئوپولتیک ایران رامی توان بطورکلی چنین خلاصه کرد: کنترل کوهستانهای البرز و زاگرس،کنترل کوهستانهای شرق دشت کویر ودشت لوت ازمشهد تازاهدان ومکران، حفظ امنیت خطی که از شط العرب تاسواحل غربی ایران درخلیج فارس امتداد می یابد،کنترل عناصرقومی ومذهبی درمحدوده ی کشور، و حفاظت ازایران دربرابر تهدید بالقوه ی قدرتهای بزرگ خارج ازمنطقه . ایران تاکنون توانسته است به چهارهدف ازاهداف فوق نائل شود وتنها خطرباقی مانده، خطری است که اززمان اسکندرتاکنون، پیوسته کشوررا تهدید کرده است: قدرتهای بزرگ خارج ازمنطقه . این قدرتها ازدوطریق سنتی درایران نفوذ کرده اند: مسیرشمالشرق ونفوذدر گروههای قومی داخل ایران. امادرچند قرن اخیر،بزرگترین خطری که ایران راتهدید کرده احیه ی قدرتهای بزرگی بوده که برعراق مسلط شده اند.وضعیت کنونی ایران،یادآورسناریوی خطرناکی است که انگلیس دراوائل قرن بیستم برای ایران رقم زد.اکنون نیزایالات متحده، برعراق وافغانستان مسلط شده وکنترل شرق وغرب وتاحدودی جنوب ایران رابدست گرفته است.معهذا، دولتمردان اقتدارگرای کنونی حاکم برایران، قبل ازقدرت نظامی آمریکا،ازجبهه ی لرزان داخلی واقلیتهای سرکوب شده و وبه شدت ناراضی خود، احساس خطرمی کنند.آنها اغلب هراسان ودستپاچه، دست به اعمال قدرت وسرکوب گسترده می زنند.اوج این سرکوب را دراعتراضات آبان ماه1398 می توان بوضوح دید.اقتدارگرایان ایران همچنین سعی می کنند درچالشهای قومی ومذهبی کشورهای همسایه وغیرهمسایه دخالت کرده وبه نفع گروههای حامی خود اعمال نفوذ نمایند.حمایت ازشیعیان وحشدالشعبی عراق ونیزشیعیان افغانستان،بحرین،عربستان، لبنان ونیجریه نیز درهمین چهارچوب قابل ارزیابی می باشد.دولت ایران، تجهیزات سنگین رادرمناطق کوهستانی ومرزی کشور مستقرکرده است.یک هدف اصلی ایران ازاتمی شدن هم بازدارندگی قدرتهای خارجی ازتهاجم به کشور وبالابردن قدرت چانه زنی خویش درمذاکرات آینده می باشد.این بارنیزاستراتژی ایران، مانندهمیشه،استفاده از کوهها به مثابه ی دژ مستحکم دفاعی می باشد. بی دلیل نیست که بسیاری ازتاسیسات حساس نطظامی ایران، اکنون درقلب کوهها ویازیرآنهابناشده است.تجربه ی افغانستان نشان داده است که ناتوانی دولت درکنترل مناطق کوهستانی این کشور، موجب گردیده که این مناطق صعب العبور، تحت کنترل طالبان قرارگرفته وبرقدرت این گروه تروریستی بیافزاید.
معهذا، برای رژیم ایران،نگرانی اصلی به نیتی عمومی وتنش های داخلی مربوط می شود.ایران، یک مجموعه ی خودپایدار است که علیرغم فقرمفرط، مرزهای قابل دفاع ونیروهای امنیتی سرکوبگری دارد. اما ناآرامیهای اخیرمدنی درمناطق شهری نشان داد که اعتراضات بتدریج پیشرفت کرده وکوههارا، این بارازدرون ونه ازخارج، به زانو درخواهد آورد.
fmiham
درباره این سایت